عنوان:  شجره نامه ی امامزادگان شریف و میرمرتضی (علیه السلام)  

حضرت امامزاده شریف و برادرش میرمرتضی إبن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب (صلوات الله علیهم أجمعین)

 از بین فرزندان امام حسن مجتبی علاوه بر دختر بزرگوارشان،حضرت فاطمه بنت حسن مشهور به اُم عبدالله همسر گرامی امام سجاد و مادر با عظمت امام باقر و پنج تن از پسران ان بزرگوار نیز به همراه عموی گرانقدرشان در حماسه کربلا حضور داشتند، حضرت قاسم و عبدالله در کنار عموی بزرگوار خود به شهادت می رسند. حسن بن حسن مثنی پس از درگیری با دشمن به شدت مجروح و توسط خاله اش به کوفه منتقل وتحت درمان قرار میگیرد؛ عمرو بن حسن و زید بن حسن به همراه امام سجاد اسیر با کاروان اُسرا به کوفه وسپس به شام منتقل میشوند و پس از طی دوران اسارت به مدینه بازگردانده میشوند.چنانچه ملاحظه گردید زید بن حسن بن علی (ع) پدر بزگوار امامزاده شریف و امامزاده میرمرتضی از حاضران و شاهدان صحنه کربلا و حوادث پس از آن میباشد.

مرحوم شیخ مفید(رضوان الله تعالی علیه) در "الارشاد" در باره حضرت زید بن حسن می گوید :((او کسی است که متولی صدقات رسول خدا (ص) بود و از سایر فرزندان آن حضرت سالمندتر بود و مردی والاقدر و بزرگوار و خوش نفس وپرخیر بود و شاعران او را ستایش بسیار کرده و مردمان از جاهای دور و نزدیک به خاطر بهره گیری از او بسویش رهسپار))

حضرت زید هیچگاه ادعای امامت نکرد و خود و فرزندانش همیشه در خدمت امام سجاد،امام محمدباقر و امام صادق (ع) بودند. او در سن 90 سالگی و بنابر گزارش برخی مورخان 95 سالگی از دنیا رفت و شاعران عرب در رثای او اشعار فراوانی سرودند که بخش عظیمی از آن را سیره نویسان ثبت و ضبط نموده اند. این بزرگوار پس از حادثه کربلا ازدواج نموده و صاحب فرزندان فراوانی می شود که به برکت آن،خداوند بزرگترین گروه امامزادگان حسنی،گسترده ترین طایفه ی علویان را از نسل او قرار می دهد. حضرت عبدالعظظیم حسنی (ابوالقاسم عبدالعظیم إبن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن (ع))صحابی بزرگ امام هادی از ذریه این بزرگوار می باشد.اکثر فرزندان حضرت زید بن حسن از جمله کسانی هستند که جهت ترویج و اشاعه مکتب اهل البیت در اواخر دوران امام سجاد و دوران امام محمد باقر و امام صادق به مناطق مختلف بلاد اسلامی اعزام می شوند و اکثر آنها هم در عین انجام وظیفه به دست امویان به شهادت می رسند.از جمله فرزندان عظیم الشأن آن بزرگوار که جهت تبلیغ و ترویج مکتب تشیع سرخ علوی عازم فلات مرکزی ایران (اصفهان) می شوند و در این راه مقدس به دست مزدوران اُموی به شهادت می رسند.

امامزادگان واجب التکریم شریف بن زید و میرمرتضی بن زید می باشند که وجه تسمیه روستای شرودان (شیدون) از توابع شهرستان فلاورجان نیز،برگرفته از نام مقدس این دو امامزاده گرانقدر می باشد کلمه شهید در لهجه محلی شهید (به کسره شین) تلفظ میشود و چون این دو بزرگوار در آن مکان مقدس به شهادت می رسند. این محل به شهیدون که تلفظ محلی شهیدان است نام بردار گردید و به مرور زمان و بخاطر سهولت در تلفظ کلمه شهیدون به شیدون مبدل گردید و هم اکنون نیز به همین نام خوانده می شود.هر چند نام این روستا به غلط شرودان ثبت گردید که هیچ بار معنایی هم ندارد ولی مردم محل و همچنین شهرها و روستاها ی اطراف همچنان از این محل با نام  شیدون که همان شهیدان است یاد می کند.در ضمن در فهرست آمار یقاع متبرکه کل کشور سازمان اوقاف و امور خیریه صـــ8ـــ و فهرست آمار بقاع متبرکه اداره اوقاف و امور خیریه استان خراسان رضوی صـــ4ـــــ مکان و نسب این دو امامزاده بزرگوار ثبت گردیده است.

از جمله امامزادگان بزرگوار از نسل حضرت امام حسن مجتبی که برای تبلیغ دین و هدایت و نجات مردم شیعه از گمراهی،زحمات و رنج بسیار کشیده اند و به دست خلفای مزدور بنی اُمیه در این منطقه و در این راه مقدس به شهادت رسیده اند عبارتند از :1.امامزاده امیرسپهدار بن حسن (حسن مثنی)بن حسن بن علی بن ابیطالب در شهر فلاورجان (پسر عموی این دو امامزاده بزرگوار)2. امامزاده شاه زید بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب (ع) در روستای سنگانچه از توابع شهر پیربکران (برادر این دو امامزاده) 3. امامزاده محمد بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب (ع) اصفهان چهارراه نظر (برادر این دو امامزاده بزرگوار) 4. امامزاده شریف و میرمرتضی در روستای شرودان

این دو امامزاده بزرگوار پس از سالها حضور در مکتب حضرت امام محمدباقر و امام جعفرصادق به دستور آن دو امام بزرگوار برای تبلیغ دین در هدایت و نجات مردم شیعه آن زمان خانه و زندگی خود را رها کرده و از مدینه به فلات مرکزی ایران (اصفهان) واین منطقه آمدند و مشغول وظایف خود شدند که در حدود سال 114 هجری به دستور خلفای  آن وقت،بنی اُمیه و عبدالملک مروان و هشام بن عبدالملک پس از درگیری و جنگ بسیار این دو امامزاده بزرگوار را در همان مکان مقدس که در آن زمان بصورت باطلاق و نیزار بوده است به شهادت رساندند و پیکر مطهرشان را رها کرده و گریختند چندی بعد شخصی به نام محمدطاهر از روستای سهروفیروزان که چون ایشان فردی باسواد بود به ملامحمدطاهر مشهور بوده است یک شب در عالم خواب دو نفر جوان سبز پوش و نورانی به حالت خون آلود را که در نیزار به شهادت رسیدند می بینند وبعد طبق خوابی که دیده بود به این مکان آمده و پیکر مطهر این دو امامزاده بزرگوار را دفن کرده و مقبره گلی برای ایشان ساخته و دوباره به روستای خود رفته و خانواده خود را نیز به این مکان آورده و در کنار مرقد این دو امامزاده خانه ای برای خود ساخته و ازهمان روز به خدمت این دو امامزاده بزرگوار بودند حتی در سالهای گذشته که هیچ گونه امکانات و برقی وجود نداشته ایشان به نوبت با فراهم کردن چراغهای روشنایی قدیمی و تهیه روغن و نفت و روشن کردن شمع فضا را برای استقبال از زائران فراهم می کردند که هم اکنون نیز هیئت اُمنا و خدمت گزاران این دو امامزاده از نسل ایشان می باشد در حال حاضر نیز هیأت اُمناء با همکاری و نظارت اداره اوقاف و اُمور خیریه شهرستان فلاورجان و کمک های نقدی و غیر نقدی مردم علاقه مند به خاندان عصمت و طهارت درصدد آبادی و رونق هرچه بیشتر این امامزادگان و هر چه آبرومندتر شدن این فضا که چون نگین سبزی در این محل می درخشند 

لازم بذکر است است که مردم محل همچنین روستاها و شهر های اطراف کرامات و معجزات فراوانی از این دو امامزاده دیده اند که هیئت اُمنا بسیاری از آنها را ثبت و ضبط کرده است.

آستان مقدس امامزادگان سید شریف و سید میرمرتضی (علیه السلام) شرودان و کروچ

منابع

1. شیخ مفید،کتاب الإرشاد في حجج الله علی العباد،جــلد 2،قم،کنگره شیخ مفید،ســال 1413 ق،صــفحه 20 تا 22

2. سیدعلی بن موسی بن طاوس،کتاب الهوف علی قتلی الطفوف،تهران،جهان،سال 1348 ش،صـ145ـــ و 146

3. محمد إبن شهر آشوب مازندرانی،مناقب آل إبی طالب (ع)،جـــــــلد 4،مؤسسه انتشارات علامه قم، 1379 قــــمری، صفحه 28 

4. محمد باقر مجلسی،بحارالأنوار،جـــــلد 44،بیروت_لبنان،مؤسسه الوفاء،1404 قمری، صـــــفحه 168 تا 170

لطفا نظر دهید و ما را برای بهتر شدن سایت یاری کنید.


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:









برچسب ها :
شجره نامه ی امامزادگان,